കണ്ണീരിൻ താഴ് വര-യാം ഇദ്ധര
ത-ന്നിൽ എന്നാ-യുസ്സിൻ കാ-ലമതിൽ
പാ-രം തളരും നാൾ- ഹാ രക്ഷിതാവേ! ഞാൻ
ചാ-രേണമേ തവ-മാ-ർവ്വിൽ സദാ.
ഏ-കാന്ത ജീവിതം- ആം സങ്കടം
ലോ-കേയനുഭവം- ആ-യീടിലും
എൻ ഖേദ ഭാരം നിൻ- മുൻ-പിൽ ഇറ-ക്കി ഞാൻ
ചാ-രേണമേ തവ-മാ-ർവ്വിൽ സദാ.
ഗാ-ഢതമസതിൻ- താഴ്-വരയിൽ
കൂ-ടെ നടന്നീടും-നേ-രത്തിലും
എ-ന്നോടു കൂടെ നിൻ- സാ-ന്നിദ്ധ്യമുണ്ടു ഞാൻ
ചാ-രേണമേ തവ-മാർവ്വിൽ സദാ.
ലോ-കത്തിലൂടെയു-ള്ളെൻ യാത്രയിൽ
ശോ-കത്തിൻ ഭാരത്താൽ താ-ണീടുകിൽ
നി-ന്നോടണഞ്ഞു ഞാൻ- ക-ണ്ണീർ ചൊരിയുവാൻ
ചാ-രേണമേ തവ-മാ-ർവ്വിൽ സദാ.
സ-ർവ്വാംഗ സുന്ദരൻ- ര-ക്ഷാകരൻ
ഏ-റ്റം മനോഹരം ഹാ-എൻ വരൻ
എൻ ജീവനാ-ഥനെ! ആ-ജീവനാ-ന്തമേ
ചാ-രേണമേ തവ-മാർവ്വിൽ സദാ
നി-ത്യമാം വിണ്ണിലെ-ഭാ-ഗ്യതലേ
എ-ത്തിയതിന്നു പിൻ- ക-ർത്തനേ നിൻ
സ്നേ-ഹ നിറവിന്നു ദാ-ഹിക്കുന്നോരു ഞാൻ
ചാ-രേണമേ തവ-മാ-ർവ്വിൽ സദാ.